Digitale handtekeningen en elektronische handtekeningen

Digitale handtekeningen werken precies hetzelfde als handgeschreven handtekeningen. Ze zijn voor elke persoon uniek. Digitale handtekeningen voldoen aan het standaardformaat van PKI. PKI stelt dat de documentprovider, in dit geval Oneflow, een algoritme gebruikt om een nummerreeks te maken die sleutels worden genoemd. Bij elke digitale handtekening wordt één publieke en één private sleutel aangemaakt. De private sleutel wordt gebruikt om te ondertekenen, terwijl de openbare sleutel wordt gebruikt om te verifiëren. 

Elke keer dat een persoon een document elektronisch ondertekent, wordt de handtekening gemaakt met behulp van de persoonlijke sleutel van de ondertekenaar. Deze wordt veilig bewaard door de ondertekenaar. Tijdens het ondertekeningsproces wordt het algoritme de code waarmee het de gegevens van de ondertekenaar koppelt aan het ondertekende document en het vervolgens versleutelt. De versleutelde gegevens vormen de digitale handtekening. De handtekening wordt vastgelegd met een datum- en tijdstempel voor dat document en als er na ondertekening wijzigingen in het document worden aangebracht, is de digitale handtekening niet langer geldig. 

Het handhaven van de integriteit van de digitale handtekening is van vitaal belang. Volgens de voorwaarden van PKI moeten de sleutels worden aangemaakt, beheerd en opgeslagen op een veilige manier die een betrouwbare certificeringsinstantie vereist. Oneflow voldoet aan alle PKI-eisen voor veilige digitale handtekeningen.

Public Key Infrastructure (PKI) is een reeks beleidsregels en procedures die nodig zijn om digitale handtekeningen te maken, op te slaan en in te trekken (onder andere). PKI is een facilitator als het gaat om het beveiligen van de elektronische overdracht van informatie, zoals digitale handtekeningen en andere netwerkactiviteiten. In dit geval verbindt het de publieke sleutel met de identiteit van mensen of organisaties (d.w.z. hun private sleutel). De binding van deze informatie vindt plaats via een proces van registratie en uitgifte van certificaten door een certificeringsinstantie (CA).

Een certificeringsinstantie (Certificate Authority) is een entiteit die digitale certificaten opslaat, ondertekent en uitgeeft. Een digitaal certificaat certificeert het eigendom van een openbare sleutel. Aangezien digitale handtekeningen zowel openbare als private sleutels gebruiken, fungeert de CA als een vertrouwde derde partij om de authenticiteit van een ondertekend document te verifiëren. CA’s zijn vaak organisaties die universeel erkend zijn als betrouwbaar voor het waarborgen van sleutelbeveiliging en die geldige digitale certificaten kunnen verstrekken. De CA moet worden goedgekeurd door zowel de entiteit die het document verzendt als de ontvanger die het ondertekent.

Je zou om talloze redenen een digitale handtekening kunnen gebruiken. Om een contract of een document te ondertekenen, akkoord te gaan met een reeks algemene voorwaarden enz. Vooral in de post-COVID-periode is een schriftelijke handtekening moeilijker te verkrijgen. Daarom hebben veel landen en wereldwijde regio’s standaarden voor e-handtekeningen opgesteld op basis van bestaande technologie voor digitale handtekeningen. Hoewel er naar lokale standaarden wordt verwezen, zorgt het werken met een PKI en een vertrouwde CA ervoor dat de digitale handtekening afdwingbaar en geaccepteerd wordt op elke lokale markt. Het zorgt er ook voor dat digitale handtekeningen een internationale en algemeen aanvaarde standaardtechnologie gebruiken die voorkomt dat een document na ondertekening wordt vervalst of gewijzigd. 

Digitale handtekeningen zijn een subset van elektronische handtekeningen. Elektronische handtekeningen omvatten het gedocumenteerde proces dat een persoon doorloopt om een specifieke reeks voorwaarden te ondertekenen. Een elektronische handtekening identificeert wie het document heeft ondertekend, hun intentie en de integriteit van het document (of het is gewijzigd sinds de ondertekening. Een digitale handtekening is een wiskundige techniek die wordt gebruikt om de authenticiteit en integriteit van gegevens te valideren. 

Er zijn verschillende soorten niveaus van elektronische handtekeningen volgens de eIDAS Regulation: SES (Simple Electronic Signature, AdEs (Advanced Electronic Signature en QES (Qualified Electronic Signature).

SES (Simple Electronic Signature)

De definitie van een elektronische handtekening onder de Zweedse en Europese wetgeving is “gegevens in elektronische vorm die worden gevoegd bij of logisch geassocieerd met andere gegevens in elektronische vorm en die door de ondertekenaar worden gebruikt om te ondertekenen” (eIDAS verordening artikel 3).

Aangezien er geen specifieke beveiligingsvereisten zijn vastgelegd in de wet, is het niet mogelijk om de juridische waarde van een dergelijke handtekening vast te stellen zonder de in het specifieke geval toegepaste methode en beveiliging te evalueren.

AdEs (Advanced Electronic Signature)

Zoals de naam al doet vermoeden, is dit een geavanceerde vorm van handtekeningen die meer veiligheid biedt dan een simpele elektronische handtekening. Het kan ook de persoon identificeren die het document heeft ondertekend.

Met dit type e-handtekening kan je detecteren of iemand met de handtekening heeft geknoeid nadat de ondertekenaar deze op het document heeft gezet. Deze signatures are made secure met behulp van cryptografische sleutels.

According to eIDAS Regulation, een geavanceerde elektronische handtekening betekent “een elektronische handtekening die aan de volgende eisen voldoet:

1. de handtekening is uniek gekoppeld aan de ondertekenaar;
2. Alle partijen zijn in staat de ondertekenaar te identificeren;
3. de handtekening is gemaakt met behulp van gegevens voor het aanmaken van elektronische handtekeningen waarover de ondertekenaar, met een hoog niveau van vertrouwelijkheid, uitsluitend de controle heeft; en
4. de handtekening is zodanig gekoppeld aan de daarmee ondertekende gegevens dat elke latere wijziging in de gegevens detecteerbaar is.”

QES (Qualified Electronic Signature)

De eIDAS Regulation definieert een gekwalificeerde elektronische handtekening als “een ‘geavanceerde elektronische handtekening’ die is gecreëerd door een gekwalificeerde elektronische handtekeningenmaker, gebaseerd op een gekwalificeerd certificaat voor elektronische handtekeningen”.

Deze handtekeningen zijn geavanceerde e-handtekeningen, maar moeten voldoen aan bepaalde EU-normen. (o.a. gebaseerd op een zogenaamd gekwalificeerd certificaat), wat betekent dat ze extra beschermingscontroles bieden ten opzichte van de geavanceerde tegenhangers.

Je zet deze handtekening met behulp van een apparaat dat speciaal is ontworpen om elektronische handtekeningen te maken. Normaal gesproken moet een rechtbank deze certificaten dezelfde juridische waarde geven als een handgeschreven handtekening.